Met mijn voeten in de modder
Start het leven vol lessen en gedonder
Ik ben niet bang van een storm
Bliksem en donder dat ken ik in mijn modder
Met mijn hart bewaakt in me handen
Zodat geen modder erop kan landen
Om het te verpesten, vergiftigen, vernietigen,
Op zoek naar een uitbraak van de modder
De modder kent mij in stukken
De modder voed mij gevoelens en emotie
De modder is wat mijn ogen kennen en tekenen mijn illusie
Van de wereld, de mensen die erop leven en alles wat het kan geven
Het speelse kind blijft toch stampen en springen
Zingen lachen dansen en kan gieren
Om een feestje erin te vieren
Zie, mijn modderplas is mijn thuis
Dat is mijn baken, mijn veiligheid, mijn huis
Het kent de goede tijden als de slechte tijden
Het kent mijn lachen, huilen en lijden
De modder heeft mij immers lang naar een pad geleden
Waar ik steeds maar in bleef gleden
Naar de diepe diepte Waar ik vast en gevangen zat
Mijn modder kent de duistere geheimen Heeft zijn demonen naar mij weten te slijmen Niets anders waardig dan de huis van de modder
Waar ik hoor hoe anderen dansen in bloemen
Waar vogels en bijen zoemen
Waar ik niet bij behoor
Ben ik aan het zakken als drijfzand Ik land..
Dieper dan de diepe diepste diepte
Zwart is de enige kleur wat overblijft van de bruin
Ik zal rijzen Als een feniks uit as
Als een lotus uit een modderplas
Op zoek naar het licht Het licht van mijn hart
Die ongetast is gebleven
Die altijd is blijven leven
Kloppend met hoop voor een betere morgen
Een betere plek waar ik niet geborgen
Ben door de moddervlek die ik altijd bij mij draag
Geboren vanuit de geboorteplaats
Want een stuk van mij is tot de dag van vandaag
In de modderplas en en een stuk van de modderplas
Is bij mij herrezen als een litteken die ik meeneem door het leven
Verstopt in een traan als de verleden
Want ik ben een lotus uit een modderplas
Een feniks geboren uit het gebrande as van diezelfde modderplas.
