zeg nou niet
dat het allemaal zo eenvoudig is
hoe je al je teleurstellingen
aaneenrijgt in een web
van schijnbare onafhankelijkheid
je wist al dat je ging vertrekken
toen je aankwam
de moederschoot draagt ook je dood
en hoewel het afscheid
in het schokkend snikken
van juist haar en misschien
was het ook wel snikkend schokken
het vertelt maar weinig meer
dan het besef van
ingewikkeldheid
van oneerlijkheid en door wie
in godesnaam bedacht
waarom alleen nog herinneringen
nooit meer onuitwisbaar
samen zijn
eenvoudig ja
zo ligt hij op de loer
schudt iets in je aderen
maakt je hersendood
in één seconde of
honderdzesentwintig maanden
laat met een lichte glimlach
langzaam al je spierkracht
in een moordende mist oplossen
neemt je spraak je zicht je horen en je lopen
erger je hart en dat van mij erbij
zo eenvoudig is het
(en daar is alles mee gezegd)
© 2024 Melle Dotinga - Dichter des Waterlands
Beeld: onigiri-kun
